Özge Öyküler

Başımı yastığa koydum... Bir geçtim yaşam tarihim. Dünden bu gün yaşadığım yıllara uzandım... Meğer güngÖrmüş, günler gÖrmüş, ne çok şey gÖrmüşüm... 1947'de başlayan dünya insanı yolculuğum. Az değil, koca bir 70 üstü yıl... Yokluklar, dik durmak için çabalar, heyecanlar, çabalar, vatan, memleket sevdasına adanmış bir küçük yürek... Harca tuğladan oluşmak, kurtlar sofrasından pay almak... Ne siyaset kavgaları, ne ayak oyunları, kimine alkışlar, kimine yermeler... Güzel böbürlenmelere sevinerek oluşanum... Peki, tüm bunlar ne için? Sadece, evet sadece, sofradan pay almak, hayatında çok iyi yaşamak ve anlamlı olmak için... Kimilerinin naturasında vardır Önlenemez hırs ve kibir... Bende yok ve olmadı hiç... Kaldı ki, devran hala ol devran... Farklı olan sadece. Değişen bir şey yok; ne dün ne gelecekte ve ne gelecekte... Bir emekli, eski TRT'ciyim, bir yapımcı, yÖnetmen, senarist ve gazeteciyim. Hem de 12 adet kadar, çok Ödüllü... Türkiye Gazeteciler Cemiyeti'nin yılın başarılı gazetecisi, Basın Şeref Ödülü ve yine Sedat Simavi Vakfı Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülü gibi... Adına Özge Öyküler'in başarılı kitabımda, bizi bize anlattım. Özgün, bizzat yaşadığım gerçek Öyküler... Selam olsun ve okutmayı sevenlere.. HüSEYİN TAŞKIN Ankara, 2021tür.