Paganlara Karşı Hıristiyanlık Savunusu

İki Levha tarihinde devam eden bir tanrı ya da dinin resmî olarak kabulü Senatus iptali olmadan gerçekleşmediği için, Hıristiyanlıktan yeni bir din olarak (religio nova) duyurulmasından, Roma hukukunun geri düşmesine mahkûmdu. Roma yargısı tarafından uzun bir süre tanınmayan konumu, çoğunluk pagan olan bir halkın giderek artan bağımsızlıksızlığı, kadim bir din olan Yahudiliğin tutumu, Nero'nun tek başına tebliğiyle (MS 64) doğrudan zulme varan muameleleri ve sonraki imparatorların da genellikle ikircikli davranışları arasında filizlenip gösterip gösterme çabasında olan bir dinin coşkulu olduklarını tez, Paganlara Karşılık Savunusu'nda buluruz. Bu eser Hıristiyan bir ilahiyatçının kaleminden çıkmış bir müdafaaname olduğu kadar, güçlü bir şövalyenin şövalyeliğine soyunan bir hücum taleptir. Eserde, Erken Dönem Hıristiyan âdetleri ve sistemi, Tanrı'nın varlığı ve tekliği, İsa Mesih'in kutsiyeti ve Tanrı-oğlu kimliği, keza peygamberin dünyevi yaşam, Hıristiyan birliği ve kardeşliğinin ortaya çıkması ifade edilir. Yakından takip ettikleri filozofların ve onların takipleriyle Hıristiyan öğretileri arasında kimi yakın kimi derin farkların karşılaştırılması yapılır. Aynı zamanda namus, hayâ ve saflık (pudicitia), ciddiyet ve ağırbaşlılık (probitas), tevazu ve kanaatkârlık (muestia), sükûnet, itidal ve yücegönüllülük (aequanimitas), nezaket ve dürüstlük (fides), içtenlik, doğallık ve sadelik (simplicitas), masumiyet (innocentia), adalet (iustitia), sabır (sabır), hoşgörülük ve ölçülülük (sobrietas) Hıristiyanlık erdemleri açıklanır, yönetici erkin ülkelerde mevcut inançların varlığına olan yaklaşımdaki eşitsizlik ve tutarsızlık günlük hayatta kalan örneklerle kanıtlanır. Tanıtım Metni