Palyatif Toplum

Günümüzde her yerde genel bir algofobi, acı korkusu hakimi. Acı toleransı da hızla düşüyor. Algofobi sürekli bir anesteziye yol açtı. Acı yaratacak onun enerjisinden kaçınılıyor. Aşk acılarına bile şüpheyle bakılmaya başlandı artık. Algofobi toplumsal alan da uzanır. Acı tartışmalara yol açabilecek çatışma ve fikir ayrılıklarına ve çatışmalarına giderek daha az yer veriliyor. Algofobi siyasete de yansır. Uyum ve uyuşma baskısı artar. Siyaset palyatif bir yerleşerek her türlü canlı alanını yitiriyor. “Alternatifsizlik” siyasi bir ağrı kesicidir. Muğlak “orta yol” palyatif bir etki gösterir. Tartışmanın ve daha iyi tasarruf uğruna mücadelenin yerini sistemin uyumlu baskısı alır. Demokrasi-sonrası bir toplumsal yapısı yaygınlaşmaktadır. Bu etkin bir demokrasidir. Palyatif siyasete acı verebilecek keskin reformlar ya da vizyonlar oluşturmayı beceremez. Bunun yerine sistemik bozulma ve kırıklıkların üzerini örtmekle kalan kısa süreli etkili ağrı kesicilere başvurur. Palyatif siyasetin acıya cesareti yoktur. Böylece her şey eskisi gibi devam eder. — Byung-Chul HanTanıtım Metni