Pansiyon

Duvarda aslı saat gözlerimin önünde. Beynime vuruyordu sanki tik, tak sesleri, bana bir şey anlatılıyor sanki. Durmadan, dinlenmeden akıyordu saniyenin erdiği, Bunca yıl emekle, cefayla, sıkıntıyla biriktirdiğim günler. Bir gün saat susulmayacaktı artık tik, ses çıkar. yaşadıkları hayat gibi... Ne kalacak ki geri?... Sadece bir fotoğraf harap duvarlarda kalan, tozlu çerçevelerde. Bir taş, bir avuç toprak, üstümde belki de serin gölgeli bir Selvi. Ağır Artıklaşan yaşamda sürünüp giderken meçhule, ansalar adımı, yazılsa tozlu sayfalarda ne yazar? Gidince bu diyardan ilgilenecek mi sanki çocuklarımız. Hayat boş güzelim, gelip geçiyor işte. Ne gelecek belli, ne yaşadığın sırları.Tanıtım Metni