Parantez

"Sana bu hikâyeyi anlatmak çok güç. Hâlâ kaybolmuş gibiyim.Tel tel dağılan bir hafızayı anlatılır ve anlatmak çok zor."Yirmilerinin başındaki genç bir kadının beyninde tespit edilen tümörle tüm hayatı tamamen değişiyor. Bu zamana dek normal bir genç olarak yaşamış olan Judith'in süregiden göründüğü bir parantez açılıyor. Bu parantez tamamen yabancı, farklı, bilinmeyen şeylerle dolu olan yeni bir hayatın başlangıcıdır. Hastalığı kabulleniş sürecinin sona ermesiyle mücadelesine, bu süreçte devam eden, iç gelişmeler, tüm devinimlerine uzanan bu meşakkatli süreçten sonra, hafızanın dağılan ayrıntıları çalışan genç kadınlar için istemsiz çalışan bu parantezi kapatmanın tek bir yolu vardır: Kendi hikayesi yazmak.Kafam hala öyle ki her türlü sohbetten çekiniyorum. Hikâyemi anlatıyor bir hayli güç. Hâlâ bir parçacık halinde kalmış ya da kaybolmuş gibi çoğu zaman. Ama yine de deney yapacağım…Bunca zaman ne mi yaptım!? Hah! Söylediklerine göre boş boş bakıyorlar, kusacakmış gibi oluyor, garip şeyler söylüyor ve vücudumu kasıyormuşum. Tüm bu oluşumların olağan bir epilepsi belirtilerine göre işaretlenip de yapılan tedaviler verildiğine göre her şeyin sebebinin beyninin olmadığı bir noktada beliren küçücük bir kitleymiş. Evet, henüz 22 yaşındayken tanıştım bu hastalıkla ama hiç umursa(ya)madım. Hastalığımı kabulleniş ve tedavi süreci çok uyudum, krizler, nöbetler. Gün geldi saymayı, hatta evimin bulunduğu sokağın adresini bile unuttum. Uyudum, uyudum, uyudum. Her geçen gün daha çok uyudum. Ama bilmediğim bir şeyler garip bir şekilde yeniden bağlanan beni hayata. Şimdi bu satırları yazarken düşünürken da tüm bu yaşananların üzerinden on yıl geçti. Kim bilir belki de hasta olan ben değildim, bir başkasıydı. Yaşadığım şeyleri kaybettim bir ölüm değil de geçmeyi bilmez, baş belası bir nezleydi. Kim bilir?..Dünyaca ünlü Angouleme Uluslararası Çizgi Roman Festivali'nden ödülle dönmüş olan Parantez, yazar Élodie Durand'ın bizzat yaşadığı ve kendi yazıp resimlediği gerçek bir hikaye…Tanıtım Metni