Parçalanmayı Bekleyen

"Şu Edebiyat Denen Şey" adlı kitapta Bennett ve Royle şöyle der: "Edebiyat BÜYÜLÜ DÜŞÜNMEK demektir; akıl ve hakikat arayışı. Ya da tam tersi edebiyat delidir. Edebi ürünleri dünyası dışında hiçbir yerde gerçek olmayan insanlar, var olmayan seslerin icadı, yaratımıdır. Bu tür metinlerin yapısı anlayışıyla, hayal etmeyi istediklerini..." Romanını, "güneşinini bilen tüm kahramanlara", bir nevi "tüm hayallerine" ithaf eden Metin Turan, başkarakter Rıza'nın nezdinde okurlarını da yanına alarak büyülü bir macera ortaya çıkıyor. Adına “zamansız kutu” olarak adlandırılan hapishanenin duvarlarını Cervantes'in ölümsüz kahramanı Don Kişot'la aşan Rıza, yaşadığı serüven boyunca bize hayal ile hakikati, akıllılık ile deliliği, belki de en önemlisi Don Kişotluk'un ne menem bir şey olduğunu tartıştırıyor; Gereği yokken kahramanlığa kalkışmak mı? Yoksa yüce bir coşku ile hayali, ideali sürdürmek koşmak mı? Sizce hangisi? “Yaşasın Edebiyat!” cümlesiyle biten roman; edebiyatın hayatının değişebileceğine olan inançla yazılmış; ile edebiyat edebiyatçılara saygıyı taşıyan bir kitaptır. O hâlde Bennett ve Royle'a dönerek düşünülebilir ki; “Metnin hazzına var ve bu deliliğe, büyümeye boyun eğ!” Mademki, “Parçalanmayı bekleyen bir duvardır yalnızlık!” eminuz ki, edebiyat, şu sefil dünyanın görünen ve görünmeyen tüm duvarlarıyla sınırlarını aşabilecek yegâne güçtür. Şimdi bir kez daha: Yaşasın Edebiyat! Tanıtım Metni