Parkta

En başta arzuladığım şey kendime ait olmak, bir şeye sahip olmaya başlamak, önemsiz ama sadece bana ait eşyalar, bana ait bir yer, bana ait bir oda. Yirmi yaşında genç bir kız ile ondan yaşça biraz daha büyük bir seyyar satıcı bir parkta yana yana gelir. Adamın rahat ya da arzulanan bir hayatı yoktur, ama o bunu kabul etmiştir. Varlıklı bir evde hizmetçi olarak çalışan genç kızsa umutludur, bir gün bir adamın çıkıp de ayaklarını yerden keseceğine ve onu bu hayattan kurtarılacağına inanmak tamdır. Sohbetleri devam eder, ikisi de toplumsal konumlarına kafa yormaya, beklentiler ve çaresizliklerini eşelemeye başlarlar. Parkta, Duras'ın incelikli, evrensel diyaloglarla ördüğü evrensel bir insanlık durumu. Tanıtım Metni