Paul Verlaine

Akademilerden ve dergilerden uzakta, benzersizliğini uzun yıllar boyunca kesintisiz bir şekilde korudu. Şiirlerinde, uygar insanlıktan kişisel kurtuluşun ilk işareti olan o asil utanç yokluğuyla, ilkel ve doğal olanın aksine, hayatının sapkın ve tutkulu yolunu betimledi. Hac yolculuğunun sonucu mutluluk mu yoksa mutsuzluk mu olduğu konusunda çok şey söylendi ve yazıldı. Bu önemsiz ve boş bir sorudur, çünkü "mutluluk" sadece bir kelimedir, yabancı ellerde doldurulmamış bir kadeh ve boş, şıngırdayan bir şeydir. Her halükarda, hayat onun etini, çağımızın herhangi bir şairininkinden daha derinden kesmiştir.