Piaf Serçe - İç Sesler

uzak kentlerin uzak düşlerinden bir piaf göçtü alninda yazgım dağ gibi dökülen, sus bakışlı bakışları çeperinde aşk tomurcuklandı ansızın, düşler uçtu gök küreden kalbimin bakir ovalarına, ömrüm kanatlarında katmerlendi ansızın, masumiyet göğsünün gökyüzüsü hicran bulutlarını budayan, aşkı vuslata bulayan, kılincallarına ayrılanını kuşandı geçiciıma baharı sobeledi piaf hayatıma sızdı ansızın... yangınların en âlâsını yalamamı yamalıydım özüme, bir tutam köz kattım özlemime, sade dul duygular bahtiyar olsun diye döken tüm sistem sahibine, sev dedi derinden gelen o kutsi ses, sesinin ateşinde yandı gece sona eren bir deprem yaşanmış köy vardım, kekik kokularıyla örüldü tenimiz, sabahları tandırda taze ekmek kokusu sinen ellerimiz, şiir tarlası arasında tinimiz, gözlerimizin tortusundan aşka çağlayan pınarıştırıyordu, sade yaşamımıza yansıyan dahili sevgimiz ve Aşka aşılanmış uçtukça kanatlarında aşklandık piaf idik hüma vardı ansızın. Tanıtım Metni