Pinhan

Pinhan! dedi Dürri Baba. Sesi yaprak kımıldatmayan sabâ rüzgârı gibi tükenmenin içine girer. Pinhan! dedi çocuk üst üste üç kere. İlk kez bu ismi söylerken, bilmeden el çırptı; omuzları sevinçle oynadı; orada gonca güller açtı. İkinci kez söylerken duruldu, az önceki taşkınlığından utandı. Üçüncü kez söylerken, ateş bastı dilini, damağını; dudaklarında buruk bir tat kaldı. Beti benzi öldürüldü. O zaman Dürri Baba, kollarını iki yana eğilebilir, olan biteni izleyen dervişlere doğru dönerek, Nicedir adını bekler dururdu. Velhasıl adı da onu. İşte bugün kavuştular. Adı Pinhan olsun bundan böyle dedi. Elif Şafak, modern ile mistik olanı birleştirebilen bir yazar. -Boyd Tonkin Independent- ... Birbirlerini çekemeyen uygarlıkların yüzyılında, bir ayağı Boğaz'ın baktığı, diğeri listelenirken nasıl dengelenir? Elif Şafak bu ikilemlere, tek bir mücadelenin kadınını reddederek göğüs geriyor. Ülkenin genel önünde göz önünde bulundurarak, sürekli olarak bellek, gelenek, din, ulus, yenilik, dil ve kimlik hakkında kendini sorguluyor. -Amin Maalouf- Tanıtım Metni