Platonculuk

“Kendinden daha bilgili olmak aynı zamanda kendinden daha cahil olmak ve öğrendiklerini hatırlamak demek, aynı zamanda unutmadan nasıl öğrenilebilir?” Platon Descombes'un sözleriyle, Platon'u okuyor, onun felsefeci için, “bütün filozofların kimyasını, bizatihi felsefeyi” okuyor. Diyaloglar'da takipçisi olunacak bir doktrin değil, diyalektik sanatının sürdürülmeleri izlenmelidir. Zira Platon'un anladığı baştan sona diyalektik, ayırımlar koyma sanatıdır, bu ayırımlar olmaz mı ayrılmazye düşeriz. Bu anlayışla yola koyulan Descombes, Platonculuğun özlü bir tanımından ve sonra, suret ve ikiz, bir ve çok, aynı ve başka, oluşumu ve ideallar teorisi gibi zorlu Platoncu hastaların cesaretle dalarak, Kratylos, Parmenides, Sofist, Philebos, Phaidon diyalogları dolaşırken bizi Platon ustayla terapiyle buluşturuyor. Platon'un bu diyaloglarında neyi arıyoruz? Platonculuk etiketi taşıyan bir doktrini mi? Koyré'nin dikkatini çekmek üzere, “modern okur bütün bu karmaşık yollardan tatminsiz soracaktır: Madem Sokrates'in, Platon'un mükemmelen vakıf olduğu bir doktrini var, neden bata çıka ilerlemek yerine bunu yönetiyor ve açıkça sunmuyor?” Oysa kendi düşüncelerinin, hep diyalog halinde, eleştirel derinleştirilmesi Platon'un şifacının bütünlüklerini damga vurur. Bu sayede Diyaloglar'da kendi savlarında yaşadığı bir doktrin değil, problemler ve kavramlar sürekli yeniden ele alarak sonuna kadar götüren bir hareketle karşılaşırız. Tanıtım Metni