Politikanın Vaadi

1951 yılında Totalitarizmin Kaynakları yayımlandıktan sonra Hannah Arendt önceki çalışmalarda, ihmali engellemek yerine kendi ifadesiyle "kasten dışarıda bırakmak" önemli bir stratejiye eğilmek için kollara sıvar: Marksizm. Bu münhasır ihtimamın sebebiyse, yine kendi sözleriyle aktarırsak, "siyasal düşüncelerin yaygın kabul gören kavramları" ile içinde bulunulmakta olup Soğuk Savaş dönemi şartlarında her yanıyla olağandışı bir "şimdiki durum" arasında aranan "eksik halkayı" tamamlayacak durumdadır. Siyasetin artık herhangi bir anlam taşıyıp taşımadığının sorgulandığı bir dönemçte Arendt, Platon ve Aristoteles'e kadar uzanan bütün bir Batı politik düşünce geleneğinin zirveye ulaşıp da son bulduğu nokta olarak açıkça Marx'ı işaret eder. O andan itibaren dallanıp budaklanarak fikri yaşamında hatırı sayılır bir yer kaplayacak "gelenek" tartışması uç hatta uçlar sürmeye başlar. Söz konusu olayın sosyal bilimler gelişimi ve yanında, içerdiği politikayı gevşeten ilkeler ve para kuralları de genellik irdelenir. Sokrates'in kendi yurttaşlarınınca ölüme mahkûm edilmesinin yarattığı hüsranın da tesiriyle, Platon'un özünde işlemine ulaşmak için gerekli araca indirgeyerek insani çoğulluğu yadsıyan "hakimiyet" anlayışının politik düşünceyi politik eylem inşa etme kararlılığının asırlar boyu bulması en temeldir. Hacmiyle adeta kitap içinde kitap gibi duran "Politikaya Giriş" ise zamanın kaygılarından hareketle politikanın anlamı ve içeriğine ilişkin birbirini takip eden sıralanmış sorularla okura geniş bir kavramsal sanat sunan bir çeşit "prolegomena"dır. Vaadi'nin liderliğinde derlenen bu metinler, felsefe ile arasında gitgide kökleşen politika çatışmalarının yansımalarını merkezden alırken, politikanın bugün biz politikanın neler vaat edebileceğinin yollarını geçmişte kalmış spesifik deneyimler içinde yoklar.Tanıtım Metni