Pontus Euxinos Kemençe ve Horon

Aba zipka giymiş, yay kaşlı insanlar horon kurulduğunda deliriyorlar. Yay sürülünce tellere ve yaya sürülmüş ok gibi fırlayınca horon oyuncuları, rit antik ruhuyla yeniden tekrarlanacak, yer gırganacak, terler akacak, huşu içinde toprak konuklarını, tepenseler de üstünde keyifle ağırlayacak. Sibirya'nın tundralarından aşıp gelen Şamanların, büyülü törenleri boyut değiştirmiş gibi olsa da, özde aynı şeyler yansılıyorlar yine. Açelyaların çeneklerine fısıldayan kelebekler, bu tiz kemençe tınısıyla irkiliyorlar.Tepeleri titreştiriyor ayakların tepikleri. Omzunda mavzer, ıssız tepeleri keşfettiği ortaya çıkan asi ruhlu erkekler, yurt benim der de başka bir şey bilmezler. Kemençenin sesi, düşen yeri; küçük olan bir artçı performansından başkası değil tekrarlanan. Afur ve afili kızlar, afeti olmak için birilerinin oyunun sihirli havasında, başlangıçta esrik rüzgarlara inat, savruluyorlar. Nazenin değil burada sevgililer. Lakin dik ve sert sözlü, yiğitlikle sevmeteler. Seversen sev, sevince söze de ne gerek var. Dercesine oyundan işmar ediyor kızlara, oğlanlara sevdalısına. Tanıtım Metni