Postmodern Etik

Yıllardır modern sanayi uygarlığını tartışıyoruz. İlk günahı kimin devam ettiğini, insanın bir zamanlar doğasıyla barışık bir halde yaşadığı o güzel günlere kimin oğlu olursa olsun, bizi fırtınaların ortasında nerede çırılçıplak bıraktığını bulmak için daha çok tartışacağız. Çünkü Tanrı(nın) öldüğünü bilmek, geleneğin zincirlerini parçalamak yetmedi; bu kez özgürlük ciğerlerimizi yakmaya başladı. Özgürlük kendinin, ayrıca ötekinin ayrılarak üstlenmek, sonuçlarla, çözülmez dağılmalarla sarmaş dolaşmak, yani modern bireyler olmak demek. Ama ağır geldi özgürlük. Taşıyamadık. O şenlikli devrim ve isyanları hariç yeni putlar icat ettiğimiz: akıl, sözleşme, yasa ... gibi. Dünya haritasını çıkarılmış bir alanda özgürce hareket edebilmenin, ahlâki eylemin çıkmaz sokaklarından muaf olabileceğimize inanmanın yarattığı konfor, bir süreye baştan çıkarıcı olabildi. Ama yalnızca bir süreliğine... Zygmunt Bauman büyük bir coşkuyla karşılanan bu başlangıç, modernlik koşulları altında ahlâk sorunlarına zora dayalı normatif düzenlemelerle yanıt verme girişiminin yanında bu normatif düzenlemelerin kalıcı olmasını sağlamak için kalıcı mutlak, evrensel ve temel olanın aranması gibi iki koldan eşgüdümlü ilan eden bir postmoderni temel bulunuyor. insanın ahlâki açıdan müphem olduğu, ahlâki fenomenlerin doğaları gerekliliği irrasyonel olduğu, çözümsüzlerle her tikel durumunun dayattığı ahlâk sorunlarıyla başlangıç ​​bireye düştüğünü, ahlâkın etik bir kod altında evrenselleştirilemediği, insanın benliğinin ilk gerçekliğinin ahlâki sorumluluğu olduğunu kabul ederek postmodern bir etiğin önünü açmayı amaçlayan bir giriş yapıyor. Bunu yaparken Emmanuel Levinas'ın, ilk felsefe bir etik formülüdür. Öteki 'için olmak', Ötekinin 'yanında olmak'tan önce gelir diyen, ahlâkın özünün herhangi bir öz barındırılmasından ibaret olduğu bildiren formülünden bir hayli yararlanıyor. Bauman, yasa, toplum, gelenek kılığında bekçilerin ahlâkın kaynağı ve koruyucusu olmak üzere böyle dursun, ahlâki benliği kuruttuğunu bu felsefe yoluyla sergiliyor. Yaşadığımız çağ, duygulanımların faziletine ve açıklanamayanın meşruiyetine yönelik dünyanın yeniden kutsanması olarak nitelendiriliyor. Postmodern Etik davranışları olmayan bir ahlâkı, tamamen ahlâki benliğin faaliyet halinde olduğu uğraklarda görünür hale gelen bir ahlâkı, kendi gerekçesini yine kendinde bulan bir ahlâkı, ahlâkın yol göstericiliğini kabul eden kişileri birer aziz mertebesine yükselten bir ahlâkın dış hatlarını tarif ediyor. Modernliğin yanılsamalarına kapılmayan insana etik açıdan bir zaman zamanı ni müjdeliyor. Bu kitaptaki azizler e yaraşır etik söyleyişine davet edilenin, teknolojik topraklarda, başka hiçbir özellik olmasa bile gizli Enel Hak diyen bir gelenek sayesinde bile yanıtsız kalmayacağını... Tanıtım Metni