Pragmatik İman

İmanın bağlantıları ve bağlantıları açısından bağlantıları göstermek için düşünce tarihindeki farklı yollar önerilmiştir. Bunların en önemlisi, "Tanrı'nın varlığının" önerisinin doğruluğunu göstermek için çeşitli oluşumlar, ilerideki delilleri görüştürdü. Ontolojik, kozmolojik, teleolojik teistik oluşumları bu delilci anlayışın birer görünümü olarak görünürüz. Tanrı inancının epistemik temelleri olarak tanımlayabileceğimiz bu aralık sınıfı, temel olarak "Tanrı vardır" önermesinin içeriksel sağlamlığı ve buna dayanarak söz konusu inancın hem yapısal hem de yapısal olarak çalışır durumda olması çalışır. Delilci görüş Tanrı'ya inanmanın gelişiminin temellendirilmesi tek bir yaklaşım değildir. Pragmatik iman olarak adlandırabileceğimiz diğer bir görüş de "Tanrı vardır" önerisine inanmanın kişi için son derece önemli faydalar göstermeyi amaçlamakta, bu şekilde bir sunumye sağlanan önemli faydalara sahipse, o zaman sözlü konuşmanın sönümlendiğinin gösterilmediğini bu dayanıklılığın esasının arttırılmasının doğal olarak devam ettiği süreler boyunca devam etmektedir. Pragmatik inançla ilgili Blaise Pascal'ın "Bahis" ve William James'in "İnanma İradesi" oluşumları literatürde ön plana çıkarılabilir. Bunlar bu konuda yapılan çalışmalarda esin kaynağı olmaktadırlar. Pragmatik İman kitabı da bu genel özgürlük takip etmekte ve bahis ile inanma iradesinin ortaya çıkmasından hareketle "Dinî inancın sunduğu faydalar, bu inanca sahip olduğu temeller ve yapısal açıdan meşru olduğu temellendirmek için kullanılabilir mi?" kişilerin yanıtlarını aramaktadır. Tanıtım Metni