Ramakrişna Hayatı ve Öğretileri

"Tüm ruhu, adeta bir ağlama selinde eriyor, Tanrıça'ya ona merhamet ederek kendini göstermek için yalvarıyordu. Belki, bir anne bile, ölmek üzere olan tek çocuğu için bu kadar ağlamamıştı. Herkes onu teselli etmeye çalışırken, O, güneş battığında 'Ah annem ah! Bir gün daha geçti ve ben hala seni göremiyordum.' diye ağtlar yakıyordu.İnsanlar onun deli olduğunu ya da şiddetli bir acı içinde kıvrandığını düşündüler. Çünkü onlar kendilerinin dünya işlerine, bir ve paraya böylesine adamışken, bir insanın Tanrısını, onların eşlerini ve çocuklarını istedikleri gibi yoğun bir şekilde sevebilirlerdi hayal ederlerdi.” "Bu materyalist bir çağ ki (Kali Yuga) kutsal kitapların bizden istediği tüm hizmetleri yapmakta zorlanıyoruz. Gerçekten de bu çağda, dünyevi yaşam tamamen maddiyata bağlıdır. Öyle ki işler ve görevlerden asıl olarak kesilmesi gereken sona az bir zaman kalır. Evet, bu çağda Tanrı'yı ​​idrak şifa tek yolu bhakti ya da O'na olarak bir arada kalmakla sevgidir. O'nun kutsaln ve İlahi olanın zikredilmesi gerekir. (Keşab'a ve diğerlerine dönerek) Sizin Yoluz da Rab'be teslim olmak. Bu bhakti yogadır.