Ramayana Aranya Kanda (3. Kitap)

Destanlar tarihe düşülen notlardır. Türkçeye tam metin çevirisi olmadığı için hakkında bildiğimiz bu zamana kadar yabancı kaynaklarda yazılı olanla sınırlı kalan Ramayana Destanı da, günümüzde pek çok alanda yaşanan bilgiden yeterince nasibini öğrenmiş bir destandır. Hepimiz bu destanın Rama ile karısı Sita arasında yaşanan bir aşkın, olağanüstü mutlulukla genel bir epik şiir olduğunu bilsek de bu destanın aslında Hindistan yarımadasının daha özgür yaşayan kavimlerle karşılaşan Rama'nın daha sonra bir zamanlar bir kıta olan günümüz Sri Lanka adasını nasıl yerle bir etmeyi bilmeyiz. Eğer destanı kendi dilinde okumada yakalamış olsaydık o zaman Maymun Kral Valmiki'nin ya da Hanuman'ın belki de Asya'nın bölgesinden gelen güneyli yerel halka göre daha güçlü ve üyeleri kendilerine göre daha farklı bir kalabalık anlatıp anlatmadığını sormaya cesaretimiz vardı. İklimin farklılığının hem kadınların hem de rejimlerin yarattığı hakikatten yola çıktıkları bu parametreler ve sadece tek tek seçtikleri farklı bir kültür ve dolayısıyla bir dile sahip olup olmadıklarını düşünüyorlardı. O zaman Sanskritçe dili ya da daha doğru bir ifade Devangari dilini özgürce seçebilen, bir kişinin gerçeğini kabul etmede çok büyük bir adım atmış gibiydik. “Sanskritçe Dili mi yoksa Sanskritçe mi?” Gibi kısır döngü tartışmalarından kurtularak MÖ 2700 yılından çok daha önce kurulmuş, günümüz Hindistan kültürünün temellerini atan, Ramayana destanına ait sahneleri altın plakalar üzerine işleyerek ve onun üzerine henüz çözülememiş bir yazı ekleyen Mohenjo Daro ve Harrapa medeniyetlerinin sırrını çözebilirdik. Kayıp bir halk, kayıp bir medeniyet, kayıp bir kültür bizi bir köprü gibi en fazla MÖ 1200 yılına kadar izlerini sürebildiğimiz atalarımıza ulaştırabilir. Yeter ki yapamadığını, göremediğini ve konuşmadığını konuşmayı susturmak, yer almak, karalamak yerine birlikte yıkık dökük olan dünya verilerinin sil baştan ama bu sefer doğru bir biçimde birlikte inşa edilmesini sağlar. Tanıtım Metni