Sonuç

“Artık insan olmayacak ve korkmama gerek kalmayacak.” Canlı, sadece kendisi, kendisiyle eşit ve kendinden oluşun bilgisiyle kuşanmadan, bir yanıyla tuz var oluşumuna, bir yanıyla çaresizlik yok oluşumuna koşan Resul, dil'in içinde bir dil, ev'in içinde bir ev kuruyor: Durmadan devinen, dönüşen ve her şeyi şekillendiren bir dünyada, “hayatta ve bilmede” daima yerde dönmeye mahkûm o mevcut, gerçek olanın tekinsizliği gerçekdışının açık seçikindeykennin ve aklının bitmesi zorluyor. Hiçbir şeyi netleştiremiyorum, hiçbir şeyi sabitleyemiyorum, durmadan çırpınıyorum. Durmadan, her şeyde işe dönmek ve sonuna kadar bilmek istiyor, her fırsatta bitirildiği gibi davranıyor ve o ana dek her şeyi boşa harcamayı başarıyor. Bundan dolayı yorulmak bir işe yaramıyor. Hayatta ve bilmede ona yeniden başa dönmek gerekiyor. Bundan vazgeçmek mümkün değil, o tuhaf sarsak aklım söz dinleyesi değil, yapıyor. Bana düşen onun sonu gelmeyecek tartışmalarına ve durmadan devam edecek yeni duruma uyarlanma çabalarına kahramanca tahammül etmek. Tanıtım Metni