Rızabey Aile Evi

"Allah'ın gözleri yere düştü mi, ilkin Deveçıkmaz Yokuşu'nu görüyor. Deveçıkmaz büyüme büyür, kent kadar olur; sonra yine alabildiğine –hem bu kez yırtınırcasına– büyür, kadar dünya olur. Deveçıkmaz, öyle ahım şahım bir yokuş da değildir. Biraz kamburca, paket taşlı, iki yanı eski zaman evleriyle sıralı, kaldırımsız... Denize varmadan, yokuşun sonunu bir ucundan tramvay yolu keser. Tramvay yolundan kurtulur kurtulmaz, denizden yine çıkılamaz. Geçkin, Osmanlı'dan kalma yalılar, bir de 'Rızabey Aile Evi'nin önüne geçer; İzmir'in Karataş transferiki Deveçıkmaz Yokuşu'nda bir pansiyon: Rızabey Aile Evi. Kaderin bir araya gelerek getirdiği iki arkadaş, Hulusi ve Kemal, Rızabey Aile Evi'nde bir oda tutar. Burada hayatlarını şekillendirecek, altüst edecek insanlarla karşılaşacaklar. Tahsin'i, Şişman'ı, Bahriyeli'yi, Güzel İbram'ı, Fatma'yı, Recep'i onaylı olarak tanırız. Daha sonra olaylar gelişir, işler değişir; öyle ki, Hulusi ve Kemal ölümle burun buruna gelir. Tarık Dursun K., 1957'de basılan bu ilk romanda iki arkadaş bir araya gelen ve sonra da birbirinden ayrılan olayları büyük bir ustalıkla anlatıyor. Üstelik Akira Kurosava'nın dünyaca ünlü filmi Raşomon'daki gibi, romanını farklı karakterlerinden ağzından ilerleterek, biçimsel ve dilsel açıdan da Türk edebiyatının yüz akı ürünlerinden birine imza atıyor. Rızabey Aile Evi her şeyden öte bir dayanışma ve dostluk hikayesi. insanların dostları için canlarını feda etmekten çekindikleri zamanlardan bize yadıgâr. Tanıtım Metni