Ruh Dememi Bağışlayın

Hikaye anlatmayı hem tutkuyla sevmek hem de neredeyse mühendis titizliğiyle öykü “çalışmak”, yazmak ne yazık ki bugün çok az yazarda rastladığımız bir durum. Günümüzün hastalığı da bu değil mi zaten? Sevdiklerimize karşı savruk davranmayı marifet saymak illeti. Emre öyle değil. İşi buymuş gibi titiz, iş değilmiş gibi heyecanlı ve coşkulu yazıyor. genel olarak ortaya çıkan sıkıcı öyküler çıkmıyor. Garip mi? Eğlenceli mi? Ürkütücü mü? Derinlikli? İronik mi? başlangıçta? Evet evet hepsi…Onun öykü evreninde ejderhalarla, son fil sürüsünü korurken bir katliama seyirci kalan BM Barış Gücü; bir sorguda ölüp ölüp dirilen bir kurbanla, Şehrazad'ın kardeşi Dünyazad, üç kollu mutantlarla, kızıl saçılma insanların kırılması emreden bilgisayar yanyana. Ve en güzeli de bütün bu öykülerin garip açmaz gözleri dikmiş bir yazarın bilgeliğiyle anlatılıyor olması.“Alarmın ilk ayaktada vardım, evet. Jant buket yumurta, iki dilim peynir. Cüzdanım yerinde, ceketi, hareketleri yüzde seksen yedi. Aylardan haziran, günlerden cumartesi. On altı saat oldu seni görüyorli. İstesem de daha fazla acele edemiyorum. Konuyu değiştiremiyorum ya değiştiremezsem?” Tanıtım Metni