Ruhların Rengi

Tamara valizine bir iki kazak, gür saçlarını tarayabilen kemik tarak dışında kendi hikayelerinden başka hiçbir şey koymamıştı. Ormanın içindeki virajlı asfalt yolda ilerlerken, tek şey yolun sonundaki evde ona kapının kadının kim olduğuydu… Özge Yetinker, gerçek olaylardan hareketle kaleme uzanan romanında, hayatların gidişli çıkışlı yollarına görünen karakterleriyle Gürcistan'da başlayan İstanbul'da devam eden dikkat çekici bir hikaye anlatıyor. Toplumun farklı kesimlerinden geçerek, zorlu yollarının vardığı noktaysa kendini var azaltma çabası. Bulmak kadar aramanın da işaretlerini veren Ruhların Rengi yaşamanın karşı kalkanlarını kenara bırakamayanların romanı. "Ben de bir geldiğimizde, sen de. Karşılaştığımızda Yorduğumuzda ikimiz de. Ama sen beni her yerde daha yeni başladığım gibi görüyordu güvenceliydin. Gel dedim, orada, arabayla yolculuklarımızı anlatalım. Durmadın, dinlemedin. Bir banka serin bir akşamüstü konuşulacaktı. Ya da kar yağarken bir sabah, camın yerde bulunduğumuz yerdeydik. Konuşmazken Beni bir yerdeyken, sade, teferruatsız, sızısız, dümdüz, tozsuz, dumansız bir Bunlar, en kestirmeden sana çıkmış biri sandın. Oysa yaşayan hiç kimse öyle değil.” Tanıtım Metni