Rüzgar, Huş Ağacı ve Minik Kuş

Hayatımızın elbette bir sonucu vardır, ancak bu hayata ne kadar sevgi sığdırırsak o kadar anlamınıza sahip olabilirsiniz. İşte Ahmet Yağcı'nın yazdığı bu kısa öyküler, bize bu yolculuklarda sürüyor. Düşünsenize bir kar tanesinin ömrü ne kadar kısa! Oysa ne kadar beyaz, pürüzsüz ve saf. Tam olmak isteyeceğiniz gibi. Ömrünün bu denli kısa sürede büyümesi bile bile var olmadan hiç korkmaz kar taneleri. Kısa da olsa mükemmel olmak ve bununla gurur duymak yeter. İstemsizce camda aşağıya doğru kayan su damlasına takılıyor gözlerim. Bir hali hazırda akan bir insan ömrü gibi, bilinmeden. Keşke insanın kendini dışarıdan izleyebilmesi bir şekilde. Akan ömrünün camda bıraktığı izleri takip edip etmemesi varabilse bir son devam eder. Evet, bir “oğul”. Filmlerdeki gibi tekrar başa sarıp izleyemeyeceğini acıyla fark edecek kadar yakın bir oğul. Hiç gelmemeyi reddettiniz, aklımıza geldiğinde korkup düşünmek istemediğimiz, hep ertelediğimiz bir oğul. Bulunan bu trenin varacağı istasyon gibi orada bizi bekliyor. Hepimizin hayatları aslında böyle bir yolculuk değil mi indiğimiz istasyonlar farklı olan? Ama hep bir son istasyonu orada bekliyor. Tanıtım Metni