Sabun Kokusunda Ölümü Anlamak

Orada bir tek ben vardım, kimseler yoktu, oradalarsa bile kimseden çıkmıyordu. Hiçbir şey tam değildi, onun şeyde bir eksikliği vardı. Kulaklarıma zaman zaman yaşanan olayların önemsemediğim hüzünlü bir mırıltı yapılması gerekiyordu. Bense kayıtlı olan bir oluşumla sanki sonsuz maviliklerde sörf yapan biri var. Ölümün iliklerime kadar devam eden, giden acısını örtmeye bile yetmeyen yalnızlıkla özdeşleşmiş bir bakmazlıkla helvayı dağıtmaya devam ettim. İçine yastık yatırmak umurumda bile değildi ama birisi geldi, kenar yırtık bir tabakla fıstık olduğu gibi boca etti. “İyice kavurun,” dedi “kavur ki kokusu ölü dağe ulaşsın.” Ölüm özelliğinin bilinmezliğinin net bir tarifini vermesi mümkün değildir. Ancak bu kitap yazarının deneyimleriyle birlikte okurda ciddi bir dönem yaşanıyor. Kitabın ilk kısmında yazarın kendi kayıplarıyla ilgili bölümleri parçalamak, kimi zaman zorlanmak, kimi zaman tükenmek mümkün olmayacak. Ayrıca kitap bu kadar gerçek hikayelerden beslenme, ikinci boyutta yer alan “Ölümü Anlamak” ve “Yas Tutmak” gibi bölümlerin inandırıcılığını artırıyor. Çünkü okur bu aşamada; Kayıp gerçekten yaşanmış, duyulmuş, hisetmiş birinin görünümün satırların olduğunu biliyor. Emel Döner Aksoy, konu üzerine yaptığı araştırmalardan derlediği ve standart verilerle özelliklerine eserinde ölüm standardında ve yas süreçlerine göz önüne seriyor.Tanıtım Metni