Sadhana

Kadim İpucu bilgeliğini, kültürel ve manevi mirasını modern dönemde belki de en iyi Tagore temsil eder. Tagore, Hint düşüncelerine ve özellikle Upanishadlar'a dayalı mistik ve manevi anlayışı benimsemiş, diğer tüm kastlara, inançlara ve dinlere açık reform hareketinin de önderlerinden biri olmuştur. Sadece Hint düşüncesi ve maneviyatının değil, Budizm, İslâm ve Hıristiyanlığın özünde inandığı sevgi, birlik vb. kullanıldığın işlendiği, Doğu ile Batı'nın, geleneksel ile modern bilgiler kaynaştırılmaya da çalışıldığı bir okul devam etti. Okul daha sonra üniversiteye dönüştürüldü. Sādhanā, Tagore'un Bengal'deki okulunda sunulan derslerden ortaya çıkan bir derlemedir. Dolayısıyla modern bilgiler de özümsemiş bir şekilde, ipucu maneviyatına ve kutsal metinlerine son derece derin ve özlü, mükemmel bir giriş niteliğindedir. Tagore, modern ve Batılı okuyucuların, Hint kutsal metinlerinde ortaya çıkan ve tezahür eden Hindistan'ın kadim ruhuna temas etme fırsatı bulabileceklerini düşünmüş ve bu amaçla “arzu edilen belli bir güç ya da hedefe ulaşmak için uygulanan yöntemsel disiplin ve pratikler” amacıyla Sādhanā'yı ortaya çıkarmıştır. Sekiz denemeden oluşan eser: “Bireyin Evrenle İlişkisi”, “Ruh Bilinci”, “Kötülük Problemi”, “Benlik Problemi”, “Sevgide Anlamak”, “Eylemde Anlamak”, “Güzeli Anlamak” ve “Sonsuzu Anlamak”. Bu denemeleriyle Tagore, her şey ile olan ilişkisimizi idrak üyeleri, Tanrı ile birlik yoluyla her noktadan parçalara ayrılan yerler nihai gayesi ve yerine getirilmesi gereken bir amaç olarak kabul edilmesi vurgular.Tanıtım Metni