Saf - Suya Anlat

“Biz burada değiliz, yola vuran gölgelerimiz” dedi. Bu veda sözüyle yola çıktı genç Şaman Subala. Bir buçuk üzerinde hayat yaşadı. Bir buket hayatta kaç hikâyeye sığar, kaç hayat kurtaracakca bilgeliğe varır bir yolcu? Kaç aşk bizi kendimizle tanıştırır mı? Kaç kez yıkılınca tek başımıza çıkmayı öğreniriz? İsmail Güzelsoy, nüvesini onlarca yıl önce oluşturulan bu “yeniden” eseri Saf – Suya Anlat'ta, bilgeliğin son aşamasının; sahip çıkılmış masumiyetin ta kendisi olduğunu fısıldayan bir anlatı şöleni sunuyor okura. Yüzlerce yıl öncesinden yol kat eden yollar ve hikayeleri izlerken bir yerden sonra yol ve hikayenin tek bir şeyin olduğu gösteriliyor. Güvenliğin doğasını, bilgeliğin sınırında ve tabii ki aşkın sonunun olmadığını da… Yalnızlıkla lanetlenmiş bir karakter, tüm “unutulganlıklarımıza” karşı “hatırlatmak” göreviyle, eskiden yaşadığın bir defterlerin arasında sesleniyor. Unutulganlık mı? Öyle bir kelime yok, ama olsun, yine de güzel. “Anladım ki mürekkep sudur ve ben meramımı suya anlatıyorum hep.” Tanıtım Metni