Şalter Kemal

“Yemişim lan büyüsünü” dedi adam. Eli, köpeğin açlıktan kemik topaklarına dönmüş sorumluluğundaydı. “Büyü bilsem kendim büyümeden önce yavşak!”Bir yudum daha çekti elindeki gazete kâğıdına sarılmış şişeden. "Bıraktık büyü yapmayı, adam bile sayılmam ben. Adam olsam şu mereti içmem. O kadar da söz verdik başkana..."Köpek, adamın elindeki şişeyi saran gazete kâğıdını yaladı, sonra adamın tarihini derin bir minnetle inceledi. Adamın başka bir kâğıt içinde geliştirilmiş taramayla ekmek karnını doyurmaya yetmemişti.Gece geç saatlerde, köpekle adam yan yana sığındıkları yerde boyun bükülmüş ağaca incecik bir yağmur tıpırıyordu. K…. kasabası bilmem kaçıncı uykuda homurdanarak devinirken, adamla köpek bir yılı aşkın bir adamın mutlu ve sürekli tüm gecelerini paylaştıkları yerde, fabrika lojmanlarının ortasındaki bakımsız parkta geceyi dinliyorlardı.Tanıtım Metni