Sanat

Fransa Farago'nun çalışması antik dönemden çürük, Platon'dan Tarkovski'ye kadar sanatın kısa bir öyküsünü sunuyor. Bu yapıt, 20. yüzyıl modernitenin soykütüğünden hareketle sanattaki benzersiz bölümleri anlama çabası gütmektedir. Antikite, Avrupa'ya ilham veren ve geleneksel araçları temin eden bir devir olarak tasvir edilmiştir. Yazar, perspektifi ve seyirciyi dikkate alan alan insan-merkezli sanattan tekil bakış açısının kaybolduğu tanrı-merkezli sanata geçişine yönlendirilen mantığa ışık tutarları: Bu, Doğu Roma İmparatorluğu'ndan çağdaş'ın sonlarına dek sürmüş olan bir dönemdir ve bizim yüzyılımız antik perspektifin ve Rönesans'ı oluşturan çağların mirasçısıdır. Plotin'in temaşa düşüncesi ise bu geçişlerin temel kimyasını oluşturur. Sanattaki modernite, görüntülerin reddedilmesinden ve taklidinden doğmuştur. Yüksek ontolojik bir gerçekliğe gönderen soyut sanatın büyük ressamları (Kandinsky, Mondrian, Malevitch), biçimsiz kuralsızlığa, figüratiften soyuta, objektif olandan objektif olmayana geçişle ustalıkla işlemektedirler. Artık onların sanatının gerçek varlığını temsil etmekten ziyade varoluşun hissedilebileceği bir bakış açısıdır. Güzeli reddeden, hürmet etmeyen kaygısından uzak ve kalıcılık derdi olmayan çağdaş sanat, modern dönemin sona erişini tescil eder. İnsanı çıplak gerçeklikle yüz yüze bırakır. Tanıtım Metni