Sanatın Gölgesinden Bilimin Işığına

Dâhi denince aklımıza gelen ilk isimlerden biri Leonardo da Vinci. Bize Mona Lisa ve Son Akşam Yemeği gibi harikaları yansıtan ressam; uçakları, sıcak hava balonlarını ve diğer teknolojik mucizeleri öngören mucit. Peki ama ressam Leonardo ile bilim insanı Leonardo arasındaki bağlantıyı biliyordu? Pek çok Rönesans tarihçisi Leonardo'nun yaşlandıkça bilimle daha fazla ilgilenmeye yönelik ve bilgisiz merakını yeni alanlara yönelttiğini varsaymış, aslında iki Leonardo olduğunu ileri sürmüştü: bir sanatçı ve bir mucit. Sanat tarihi Francesca Fiorani ise bu çalışmanın çığır açan farklı bir görüş ileri sürüyor. Leonardo'nun ünlü, bir o kadar da karmaşık defterlerine ve diğer kaynaklara yeni bir bakış atan Fiorani, Leonardo'nun halihazırda Floransa'daki bir atölyede çırakken bile resimle bilim arasında bir bağ kurduğunu savunuyor. Leonardo için ressamın görevi bir kişinin içsel hayatını yakalamak, ruhunu resmetmekti. İnsanları birbirinden ayıran, nesnelerden ya da doğadan ayıran hiçbir sabit sınır yoktu. Resim, böyle bir evrende var olan insanın ruhunu ortaya çıkaran ve bunu da ışık ve gölge yoluyla yapan bir teknikti. İşte sanat –ve onu şekillendiren bilim– bunu başarıyordu. Leonardo kariyerinin yurt dışından beri resimde ustalaşmak için ışık, gölge ve atmosferin bilimsel olarak incelenmesi genişleyecekti. Floransa'nın kalabalık sokaklarından Mona Lisa'nın gidişi en dikkatli fırça darbelerine kadar uzanan bu çalışma, Leonardo'nun hayatı canlı bir şekilde yeniden inşa ederken, bize onun en büyük resimlerine yeniden bakmayı öğretiyor. Fiorani'nin mükemmel çabası, hem heyecan verici bir öyküsüyle hem de Rönesans'ın bilim ve sanatı nasıl anladığını ve bu anlayışların unutulduğunu nelerin kaydedildiğini gösteren cesur bir değerlendirmeyle sonuçlanıyor.Tanıtım Metni