Sanatın Sonundan Sonra

Sanat eleştirmeni ve filozof Arthur C. Danto 1984'te, altmışlı yıllarda sanatın bittiğini ilan etti. O zamandan bu yana günlük sanatın geneline yönelik en radikal eleştiriler de yine Danto'dan geldi. Sanatın Sonundan Sonra'da yazar bu başvuruyu ilk kez eksiksiz olarak ortaya çıkarıyor, sanatı yeniden tanımlıyor. Sanatın gerçekliğin giderek daha yetkin temsili haline geldiği inancına dayanan mimetik gelenekten, sanatın sanatçının kimyasıyla belirlendiğine inanan modern manifestolar çağına, o zaman her şeyin meşru olduğu tarih-sonrası dönemde uzanan sanat tarihine izini süren Danto, sanatın Batının Hegelci anlamda sona erdiğini savunuyor. Elbette bu artık sanatın mümkün olmadığı, iyi sanatın yapılamayacağı değil; tam tersine, sanatta yeni bir çağın başlangıcı ve bu çağdan sanatın mimesis teorisinin ve ideolojilerin bütün gelen prangalarından kurtulduğu anlamına geliyor. Danto bize geleneksel teorilerin bir manav tezgâhıyla bir modern sanat yapısının farkını gösteren, zorlandığı tarih-sonrası bir çağda sanatı anlamamıza yardımcı olabilecek yeni bir eleştirel sanatsal ve estetik anlayışını sunuyor. Danto'ya göre, geleneksel estetik kavramları ve anlayışları çağdaş sanata uygulanamaz artık. Yeni bir estetik anlayışın zorunluluğu. İşte Danto bu = Hegel'in diyalektik sanat tarihinde kendi yorumunu katarak, çağdaş sanatın belki de en şaşırtıcı özelliğiyle, her şeyin mümkün ve meşru olduğu anlayışıyla başlanabilir bir sanat eleştirisi felsefesi üzerinde yoğunlaşıyor. Bu kitapta estetik, sanat tarihi, sanat eleştirisi, pop art, “halk” sanatı, gelecekte sanatın yeri ve müzelerin rolü gibi birçok alanda ufuk açıcı tartışmalar bulacaksınız.Tanıtım Metni