Sanki İki Meyhane Bitirmişler

- “Gayri” Müslim, anlışanlı bir gitarist ile başlıyoruz. 6-7 Eylül felaketini daha önceden sekiz uzaktaki evdeki bir gardırobun içine saklanarak yaşayan Efrahim'in, bir başka o karanlık dolaptan çıkarılamayan eğri büğrü yaşam ile… - İkinci öyküde eski, yıllanmış bir meyhaneden evde eski Maarif Nazırı Hasan Ali Yücel ile Nazım Hikmet kola giriyorlar. Masalar hınca-hınç dolu. İçeride kimler yok ki… Süleyman'dan Yusuf Atılgan'a kadar, hepsi bir arada… Kısacası tuhaf bir öykü; düşüncelerin ve gülücüklü gelişmelerin dibi tutmak üzere… - Hemen arka günde genç bir felsefe öğrencisi, yedek yetkili öğretmen olarak büyük kenti ardında ayrılıyor, köy yollarına düşüyor ve orada, gözleri gören Marks'ı Almancasından Sartre'ı Fransızcasından “tefekkür eyleyen” katkısız/katışıksız bir halk filozofu ile karşılaşıyor. Öğretmenimizin şaşkınlığı ama etkileşimi, gösterisi. - Son öyküde akşamın bir vakti işinden yorgun argın çıktıktan sonra bir koltuk meyhanesine sığınan kahramanımızın, rakı kadehleri ​​arasında yaşayanların öğrendiği bilgileri anatomisi… Meraklı mı? Pek belli değil. Acı mı? Hayır, acımtırak… - Merak, sorgulama, sağlama, sunma… Sonra yeniden merak, sorgulama, falan… Bu bir kısır döngü müdürü? Hayır, aydınlanmaya başlayan o dar ve meşakkatli yolun ta kendisi… En kısa adresi.Tanıtım Metni