Sarnıç

İlk kez 1939 yılında yayımlanan Sarnıç'taki öykülerde; Doğu'dan Batı'ya, taşradan şehre, sevgiden korkuya, mevsimlerden kederli evlere, amele sorunlarından şehvet ve erotizme kadar geniş bir tematik yelpazeyi karşılıyor okuru. İnsanları kullanmayan, şehri yüreğinde koca bir sıkıntı olarak taşıyan, huzursuz bir seyyah öyküden öyküye dolaşıp duruyor. Gösteriş, tükenmeyen yabancı olmasa da onları küçük, mütevazılığa kadar yeğlemeyen alçakgönüllü bir duruş sergiliyor. Sıradan ve samimi ilişkilere adanmış sakin bir yaşam arayışı duruyor. "Ama neden her zaman küçük, mütevazı köşeler kurdum? Dostlarımı, en sevdiklerimi bu çarşı içlerinin kara çocuklardan seçtim. […] En çok zevki kasabanın bayram yerlerinden, insanların tatillerinde serpildiği çayırlıklardan satın aldım. Kayalara, dağlara, baharın ve yabani kokuların rüzgarları ile beraber dolaştığı tepelere tırmanıp küçük çoban çocuklarıyla konuştum. Bir keçi kokusu sarmış ağllarda çobanlarla arkadaş oldum. Dert dinlediğim. ve herkese açık yol, aşçı dükkânı, bahçe, kır benim oldu.” Tanıtım Metni