Saye-İ Nar-ı Cüda

Gölgesi olmuş bir adamdan bundan ayrı olarak değişiklik yine bir gölge olması da yoktu zahir. Ama yine de ikisini de susmayı tercih etti. Susmak; o da vaktiyle birçoğunun yaptığı “sus” fiilinden türeyen bir eylem. Çokları susarak vedalaştılar. Kimileri susmayı bile başaramadılar. Vakitsizlik dergâhından vakit geçtiği sevdaların, susarak zamanı tükettiği bir zamansızlık. Hangi vakte esir kalmışsa o vakitte susmayı yeğlemiş bir avrelik rüzgarı. Şimdi susmanın zamanı gelmedi belki ama konuşmadan fayda sağlamadı. O da kendince günlerin, saatlerin yorgunu ama konuşmak yerine yazmayı bilmiş muharrir. Mademki susmuştu, dili değil kelimeler, cümleleri konuşuldu; varsın yine olsundu, kalem kâğıdının Dağıtıcısı biteni. Yavaşça yerden yükselen. Sustuğu dakikaları saymamıştı elbette…Tanıtım Metni