Şehirde Köşe Bucak

Cahit Zarifoğlu'nun daha önce kitaplaştırılmamış yazılarının yer aldığı bu eser, onun ilk gençlik yıllarında, henüz yedi, sekiz yaşlarında Demokrasiye Hizmet, Gençlik ve Engizek gibi mahalli gazetelerde heyecanla yazılan yazıların bir araya getirilmesiyle ortaya çıkıyor. Genç şair, okurlarını Maraş'ın sokaklarının, kısalarının, gençlerinin, ihtiyarlarının, geleneklerinin arasından geçirerek şehrin damarlarında dolaştırıyor. Daha o yaştaki günün ruhun peşinde düşen Zarifoğlu, Şehirde Köşe Bucak'ta, 1950'li yıllarda Maraş'ın sosyal ve kültürel politikalarına eğiliyor, çocuk ve gençlerin ilgilerini sorguluyor, şehrin meydanına yapılan çiçek tarhlarının açıklığa dikkat çekiyor, tarihi kalbinin yitip gitmesini üzüntüyle karşılıyor ve belki de onu daha sonra Türk sanatının yıldızları kaldıracak o zamanda has imgeler zamanındai de başlıyor. Şehirde uyuyor, sanatçılar uyum sağlıyor, yürüyor, görüyor ve yazıyor: Bu katarlar durmaksızın düzeliyor. Yollar, -insanların alnındaki gibi- iki kara rolleri. Uğurlayanı olmayanlardan biri, uyur uyanır, bunları düşünür.Tanıtım Metni