Sen Benim Nefesimsin

Güzel bir kadın, yakışıklı bir adam ve sevimli bir çocuk... Bu aile, dışsal mutlulukla çerçevelenmiş bir fotoğraf karesini andırıyordu. Oysa Sinan ve Cansu'yu bir arada tutan paylaştıkları büyük sırdı. Ve aşk onları hiç beklemedikleri bir anda yakalayacaktı. aralarında ansızın filizlenen aşk, paylaştıkları bu büyük sırra rağmen dolu dizgin yaşanabilecek miydi? Hayatta kendilerinden önce düşünmeleri gereken insanlar varken, bu nasıl mümkün olabilir? "Kollarımda saçları göğsüme yaslamış, ağlayan kızla öylece dikiliyordum. Kederini anlayabiliyordum. Önce anne babasını, sonra da ablasını kaybetmişti. Çenesinin altından tutarak yukarıya doğru kaldırdım.Artık ağlamıyordu.Usulca ona doğru eğildim.'Ağlama, küçüğüm.Artık yanında ben varım.' ”