Sen Hiç Kendini Yaşadın mı?

Biliyorsunuz bugün gönderdiğiniz okunanların çoğu taa çocukluğundan itibaren sana yazılanlar, bugün gönderenlerin çoğunun küçüklüğünde ruhuna ekilenlerdir. "Bir tomurcuk halindeyken, ne zaman başlangıcımı tamamiyle desteklemek filizlendiysem, bir çiçek olarak açmak istediysem koptular. Yeniden açmayı denediler, tekrar kopardılar. Adım Gül ama ben hiç gülmedim. Kendiliğinden dökülmüş, dalları kırılmış bir ağaç gibi çıktı." Koskoca bir delikanlı ya da genç kızken sınıfta arkadaşlarının önünde öğrenciyken mi? Birine tepki göstermek isteyip de ayıp olur diye tepkini içine gömdün mü? Hakkını yiyenlere isyanını sadece dişlerini sıkacak kadar gösterebilen anlarda neler hissetmiştin? Aslında başarısızlık diye bir durum yoktur. Bizim başarısızlığımız sandığımız şey, öğretmenin dersi anlatma biçimi ile öğrencinin öğrenme biçiminin uyuşmamasından kaynaklanan bir durum. "Babama ve kocama olan öfkemi kör etmiş, içerideki kor ateşin dumanı basiretimi örtmüş. Yaşanmamışlıklara olan hıncım aklımı sis perdesi gibi kapatılmış. Korkak, pısırık, tedirgin, bildiği biri olarak yaşadığım güne kadar." Bugüne kadar beyni seni kontrol etti. Şimdi sen beyninin kontrol eline alsan ve hayat otobüslerinin dire Tanıtım Metni