Şeref Bey Artık Burada Yaşıyor

... İlk kez o odada seninle karşılaşmıştık. İlk kez orada, artık yalnızca sen ve ben idik. Ve orası senin için de sığınaktı. Biliyordum. Yalnız sen, benim bildiğim kadarıyla. Ötekiyi bilmediklerin gibi. Sence yaklaşılmaz bir yanım vardı. Beni 'soylu' bulurdun. Hep sanıldığı gibi. Yakıştırma soyluların sapkın çekiciliğine sen de kapılmıştın. Çöküşlerin gördüğünden etkilenenlerdendin. Oysa görkem yoktu. Soyluluk yoktu. Kimi zaman eskilerinin artıklarından kendilerinin maskeler biçenlerin arasından biri çıkar, tuz kendi maske diye taşıyarak birkaç kuşağın birden çarpışmasını ve sapkınlığını üstlenir. Böylece de bir boşanmanın görkemini değil, ama kişilik yoksunu bir bitişin kirli alacasını sergiler... Tanıtım Metni