Sessiz Gelin

Kadının ruhu sessizliğe hapsolmuştu. Ve o, kadının sessizliğine rağmen ölen, kadının ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Ama aşka giden yola dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalacaktı. Yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Çocuk kalbi bir sevdaya tutulmuş ve sevdasını kendisiyle birlikte büyütmüştü. Ona gelen sevdasına bir günün kavuşacağını hiç düşünmezdi. Kaderin ördüğü ağlara bir kere takılmış ve bir daha da kurtulamamıştı. Tutulmuştu sevdanın efsuna, girmişti erkeklerin sayısıki zindana sonunda kendini tutsak etmişti. Adam ise bu tutsaklığa ortak oldu, ışık tuttu zindanında sakladığı kadına. Öptü parmak uçlarından, şifa vermek istedikleriyle. Aşk, kadının imzaladığı kişilerin arasından kalpten bir sesle dile geldi: “Arya'm...” Kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırıyordu. “Sessizliğine dönüştüm kadın.”Tanıtım Metni