Sevgi ile Kendini Bulma Arayışı

"Yoksa gerçekten aklım durmuş mu? İnsan, aklı olmadan da yaşayabiliyor musun? Ölüm burada da mı vardı? İnsan dört duvar arasında da mı ölüyordu? Ama burada olmak, yaşamaktan sayılmaz. Ölmek için yaşamak gereksizdi? Benim için yaşamak, özgürdü." diyordu Yılmaz. O hiç yargılanmadan, kendini savunmaya hiç fırsat bırakmadan mahkûm ettiği ömürlerde yaşanmış, yaşanmış. Herkesin derdine bin türlü dermanda kalmış da bir kendine çare olamamıştı. Etrafındaki kırıp dökmesi de ani çıkışları ve parlamaları da kendini ne olursa olsun haklı çıkarışları da hep bundandı. "Bizim öfkemiz de çoktur sevgimiz de. Öfkemizin sesi de gürledik sevgimizin de. Öfkemizde kavgalarımız yüz yüze, sevgimizde tüm başlar yerde, sevenler göz göze." Ahmet Fırat'ın romantizmini bozmadan istemeden kendinizi sorgulayacak, içinizdeki Yılmaz'la yüzleşeceksiniz. Tanıtım Metni