Seyhan

Ağladıkça yosun tutan bir duvar gibi içim. Dokunmaya korktuğum, derinliğini kestiremediğim bir duvar… Acıyan öldürdüm mi yoksa ruhum mu kıvranıyor ateşler içinde mi? Kimim ben, neden bu dünyaya geldim? Sadece yalnızlığım tanığım geliyor bu kadar şey içinde, sadece yalnızlığım… göze almayı göze almayacak şimdi. Ne yöne dönsem acılarım ve hatıralarımın gölgesi düşme üzerine. İçimde boşluklar büyüyor, kendi derinliğime düşüyorum her adımımda… Kimse yok mu beni biriktirmekten çıkaracak mı? Görün beni, duydum, ben Seyhan; beni bu dille tutulmuş kayıtlardan çıkarın…