Shakespeare'in Soneleri

En güzel yaratıklardan çoğalmasını istiyoruz, Böylece güzellikler asla ölmesin, Fakat olgunlaşan zamanla yok olacağından, Onun nazik varisi onun anısını taşıyabilir: Fakat sen, kendi parlak gözlerine daraltılmış, Işıklarının alevini özlü yakıtla besliyorsun, Bolluğun olduğu yerde kıtlık yaratıyorsun, Kendini düşmanın yapıyorsun, tatlı benliğine karşı çok acımasızsın: Şimdi dünyanın taze süsü olan ve sadece gösterişli baharın habercisi olan sen, Kendi tomurcuğunun içine içeriğini gömüyorsun ve nazik budala cimrilikte telef oluyor: Dünyaya acı, yoksa bu obur, Mezarın ve senin adına dünyanın hakkını yiyip bitirsin.