Şiddetsiz Bir Tarihin Olanağı

Tarihin savaşsız yıllarının savaşlı yıllarından çok daha az olduğu biliniyor. Bu olgunluğun da şiddet ve tarih hep neredeyse özdeş olarak görülüyordu. Bu perspektif şiddet ve tarihi bir gören geleneksel tarih anlayışına aittir. Geleneksel tarih anlayışının hegemonik karakterinin farklı perspektiflerin var olma ihtimalinin bile düşünülmesine fırsat vermemiştir. Herkesin bir gözlüğü gibi gözüne taktığı bu anlayışlar göze dönüşmüştür. Bu nedenle tarih anlamında raporlama tarihi demek olmuştur. Hannah Arendt ve Walter Benjamin'in paylaştığı şiddetsiz tarih anlayışı geleneksel tarih anlayışıyla tabana aykırı, bu anlayışı ters yüz eden bir anlayıştır. şiddete göre şiddet tarihi tahrif eder. Tarihte şiddet değil şiddetsizlikle belirlenebilir. Arendt ve Benjamin geliştirdikleri bu terapiyle düzene girerek kendini görünür hale getiren, çözümleyici bir müdahaleyi açık bir şekilde gerçekleştirdi. İki farklı düzenin, açık şiddetten arındırılmasının tarihi, siyaset ve hukuk şiddetten arındırılmasıyla gerçekleşebilir ileriki süreçte. Sibel Kiraz bu kitapta Arendt ve Benjamin'in şiddet eleştirilerini ve şiddetsiz tarih anlayışlarını karşılaştırmalı bir biçimde ele alarak tartışıyor. Böylece şiddet fenomeninin çözümlenmesine bir yardım sağlamayı ve şiddetsizliğin temelinde bir ışık tutmayı amaçlayan yazar, şiddetten arındırılmış bir siyasetin, özgürlüğün, demokrasinin ve hukuk adalete yaklaşımının anasının bu tartışmada yattığını esasen çalışıyor. Tanıtım Metni