Simülakrlar ve Simülasyon

XX. yüzyılın önemli iddialı çıkışlarından biri kuşkusuz Jean Baudrillard'ın “Simülasyon” kuramıdır. Baudrillard, radikal ve ayrıksı bir şekilde Batı yapısından yayılan kriz haberlerini verir. Baud-rillard'a göre büyüme sistemi için dolaşıma ayrılan tezler “hiçlik” duvarında birer birer erimeye mahkûmdurlar. İşlenen bu kusursuz mimarlık cinayeti hayatında başladığımız iletişim, sinema, reklam veya “gerçek” ve “hakikat” düzenlemelerinin nasıl yer aldığına göz atmamız yeterli. Bir resmin taklidi, bir eserin yorumu veya tarihi bir kopyası tüm arşivi kaybolarak aslının yerine geçebilmektedir. Artık her türden kamusal kaygı, haki-kat arayışı ve tüketilmek için iletişim tarzı vardır, iletişim araçlarının iletişimsizliğinin mükemmel bir örneği sergiler. Söz gelimi, belgesellerin anımsamasından çok unutturmak için vardır, “için için kaynayan” her bir anlam parçacığı içeriğinden boşaltılıp medya olarak bilinen devasa büyüklükteta simüle edilir. Tüm olup bitenlerin yansıdığı ekranlarda her şey gizlenir, üzeri kapatılır. Ve kitleler, iletişim araçlarıyla-rına sarılarak modern bir kurban töreninin ritüellerini söz birliği yapmışçesine mükemmelen yerine getirirler.Baudrillard bilinenin aksine, çözümlemelerinde postmodern bir söyleme başvurmaz. Adanır'ın tanımlamasıyla söylersek, o “postmodern bir düşünür değildir!” Çünkü bu kitapta da görülebileceği üze-re, simülasyon evreninin “dünyadaki” yerel gelişimlerin bir halkalılığıdır fakat son halkasını oluşturmaz. Ne olursa olsun, Batı'nın ahlakını bozmayı sürdürecek misiniz?Baudrillard: “Batı'nın temel yapı taşı ahlak bozukluğudur.” Bunu ben uydurmadım. “Yeni duygusal düzen” yani kurbanlardan oluşan duyarlılık, ayrılık boyunca süren toplum, sanayi devrimi ve kolonizasyon gibi süreçte yol açmış XIX. yüzyıla ait anlamının bir uzantısıdır ve bizim uzun XIX. yüzyılımız boyunca da sürüp gitmiştir. Tanıtım Metni