Sinema ve Deneyim

Bu kitap ne onları ne de her şeyi gösteren bir araştırma sunar. Tartışılan üç yazarın külliyatlarında filmde oldukça dengesiz oranlar ve yoğunluklarda bir gözlenmeyen mazhar olmuştur. Yalnızca Kracauer'in dopdolu bir film tarihi bilgisine sahip düzenli bir sinema izleyicisinin olduğunu belirtmek için teslim etmek gerek. Benjamin'in modernitenin kavşaklarını teorik olarak ele geçirme çabası içinde sinema merkezinde bir rol işgal etmesine rağmen, muhtemelen yazılan Sovyet filmleri, Chaplin filmleri ve Disney filmlerinden başka çok az şey izlemiştir. Adorno'nun filmle ilişkisi ise, Kluge'nin şakasını yaptığı üzere, “sinemaya gitmeyi severim, beni rahatsız eden tek şey perdedeki görüntüdür” şeklinde özetlenebilir. Siegfried Kracauer, Walter Benjamin ve Theodor W. Adorno; dostlukları, entelektüel ilişkileri ve girdikleri tartışmalarla derinlemesine inceleme entelektüelleriydi. Birlikte sinemanın ve diğer medya teknolojilerinin kilit rol oynadığı modernitenin derinlikli bir bakış eleştirisini geliştirdiler. Bu kitap, üçlünün eleştirel yaklaşımlarını Weimar döneminden 1960'lara kadar sinema ve fotoğraf üzerinden inceliyor. Miriam Bratu Hansen, daha önce bilinen ya da Kracauer örneğinde olduğu gibi, daha az bilinen parçalar içeren kapsamlı bir arşive dayanarak Benjamin'in sanat eseri çalışmasını da dahil olmak üzere düşünürlerin kanonik metinlerine dair yeni bakış açıları ortaya koyuyor. Hansen'in berrak çözümlemeleri, bu metinleri kullanarak dijital teknolojinin doğurduğu yeni açmazlara çözüm bulabilecek ve sinema kültürünün yeni sorunlarına cevap üretebilecek bir sinema ve kültürün teorisinin çerçevesini çiziyor. Bu kitap aynı zamanda düşünürlerin Türkiye'de yaygın bir bilgi birikimine ulaşan kavramların sinemanın somut bir biçimde anlaşılmasını ve düşüncelerinin düşünsel maceraları içerisinde konumlandırılarak konumlandırılmasını sağlamada iddiasında...Tanıtım Metni