Sinemada Gazeteciler

Sinema ve gazetecilik İki medya, iki “hikâye” anlatıcısı Ama biri kurmaca, diğer gerçeklerin (gerçeklerin) hikâyeleştirilmesi üzerine ikisinin de birbirleriyle konu edinilebilmesi; İkincisi hakkında yazıp yazarken, birincisi de ikincisini anlatan malzemeyi yapıyor. Benzerlikler bununla sınırlı değil. İkisi de ele alınan konular hakkında söylem kuruyor, ideolojiyi taşıyor. Ama öyle bir nokta var ki, biri diğerine yönelik toplumdaki algıları inşa etme, değiştirme ve pekiştirmede çok daha etkili. Neden mi? Ayrıntılarla ilgili haberler bozuluyor veya daha eleştirel seyrediyor, belirli bir metin okunuyor veya takip edilenin bilgisidir, altta yatan şeyleri sezmeye karşı satın almaları daha avantajlıdır. O nedenle söyleri rahatlıkla kırılabilirler de...Ama insanlar sinemaya keyif için gider, dünyadan uzaklaşır, filmlerle karakterlerle özdeşleşir. Kendisinin özdeşleştirdiği anlatıda eleştirel bakış ve algıları zayıflar, alttan inşa edilen anlatım ve mitleri bu yolla varmadan zihnine alır. Bu görüntüye tekrar tekrar maruz kaldığında kalıplaşır, derinleşir. Bu nedenle filmler, Zynda'nın da göründüğü gibi, kamuoyunun basına yönelik imajında ​​“asıl tekele”ye sahip olandır. Bu da bizi, sinemanın gazeteciliğine dair hangi temsileri ve mitleri inşa ettiği ve bu temsillerin ideolojik olarak neye hizmet ettiği sorularına getiriyor.Bu kitap, sıradan Amerikan gazetecilik filmlerinin doğal süreçte kullanıcılara gezintiye çıkararak ve filmlerin anlatılarını, arketipleri ve mitlerini inceleyerek yanıt arıyor. Ancak kitap, sadece Amerikan sinemasıyla ilgili değil. Türk sinemasını ve özellikle de Yeşilçam'ın ilk yıllarında gazetecilerin nasıl sunulduğunu da inceliyor. Kadın gazetecilere de ayrı bir mercek kullanıyor. Geldiğimiz yerde asıl soru şu: Sizin zihninizdeki basın imgesini kim belirliyor? Belki basının kendisi yaşayanlar ama bu kitapta filmlerin ortaya çıkacağına şaşıracaksınız. Tanıtım Metni