Sınıftan Sınıfa: Fabrika Dışında Çalışma Manzaraları

İşçi/emekçi formu, başlangıçta fabrikayı, atölyeyi, kısacası modern endüstriye özgü üretim ve çalışmayı çağrıştırıyor. Büyük sanayi üretiminin yerini yeni teknolojilere bırakması, işçi sınıfının parçalanması, hatta sona ermesinin yanılsaması, bir miktar da bu çağrışımdan destek alması. Oysa tek varlığı emek gücü olanların sayıları artmakta. Kapitalizmin değişim üretim gelişiminin emek veren yolu açılır büyük ayrılır, parçalanma ve çeşitlenme, küresel düzeyde oluşan amele pazarını görmeyi güçlendiriyor. Özellikle istihdamdaki payı gitgide artan hizmet sektörü, kitlesel emek gücü çevrimine bağlıdır. Bu bölümdeki birçok işte çalışanların eğitim ve formasyonu ayrı ayrı orta sınıftan sayılması, işçilerin işçi yoksunluklarının bozulması (çoğu zaman kesintilerinde bunun bozulması varmalarını) zorlaştırıyor. Zamanımızın amele piyasası olgusunu ortaya çıkaran, güvencesizleşmedir. Ekonomik ve sosyal hak kaybının yanı sıra, insanların sunabildiği yardımiyet ve sosyalliğin de kaybının yolunu açan bir süreç, güvencesizleşme. Çalışanların zamanları ve hayatları üzerindeki egemenliklerini sıfırlayan bir süreç... Ayşe Buğra'nın derlenmiş, genç araştırmacı Taylan Acar, Esin Ertürk, Özgür Burçak Gürsoy, Ebru Işıklı, Aysun Kıran ve Sevecen Tunç'un katkılarıyla, Türkiye'de emek ilişkilerinin (ve sömürüsünün) kırılarak manzaralarını kürsüyor. İşçi/emekçi deyince hemen akla gelmeyen işçiler: Mevsimlik tarım işçileri, sinema emekçileri, futbol emekçileri, eğiticiler, sağlık çalışanları, ofis çalışanları ve onların işçi olma işçileri... Tanıtım Metni