Sinir Oldum

Neden tozpembe ona bakmıyordum? Bulutların üzerine yatsam, tepesem, mıncık mıncık her yanını sıksam olmaz mı? Ahh şu aynalar, sadece olanı gösteriyorlar, olmayanları da gösterseler ya... Ne de güzel olacaktı... Hayat mı acımasız yoksa hayata yön verenler mi? Kurallar mı zor, yoksa kural koyanlar mı zorlayıcı? Ya insanlar... Küçük kalpleri var, dünyalar kadar kederleri. Hayatı kendi elleriyle zorlaştırıp şişirirken küçük bir iğne batırıp hava kaçırtmıyorlar. Bırakın hayatın havasını, sönsün gitsin... Şiştikçe üfürmeyin, üfürdükçe nefessiz okumalarn... Doğarken yükleniyor omuz nefeslerimize üfürülen kederler... İsyan ağlayarak ama nafile, susturuyorlar bizi... Pışpışlıyorlardan, biliniyorn avutuyorlar bizi... Sinir olasım geliyor. Yok yok, gelmiyor, düpedüz sinirlenebiliyor... Henüz altı yaşındayım. On altı bin çeşidim derdim var. Dertlerimin kaç tanesi önemli? Bilmiyorum ne önemi var ki, dert mi dert işte. Önem derecesi ne ölçesim var ne tartasım... Ne karışla ne arşınla uğraşabilirim. Yaşarken sindire sinirlenmek. Yaz yağmurları içime yağıyor. Sırılsıklam duygularım. Güneş doğudan değil, kalbinden doğuyorken, sert duygular esiyor tepemden. Kar yağıyor kirpik diplerime. Üşüyen parçalar değil, kalp değil, peki, kısmi? Bilmiyorum. Tutarsız olan ben miyim yoksa hayat mı? Neden onun şeyi gözüme batıyor? Bir söz, bir mimik... Yine depreşiyor derinin dalga dalga geliyor, dudaklarım istemsizce hareket ediyor: "Sinir oldum." Fatma Hilal Çinici Tanıtım Metni