Sınırdaki Okul

"Otuz dört yıl boyunca en iyi dostumdu ama bunları hiçbir zaman konuşmadık. Beni de dövdüler Szeredy'yi de, hepimizi. Hepimiz sonunda itaat etmek zorunda kaldık. Ama bunlar ileride ne Medve'yle ne Szeredy'le ne Énok Gereben'le ne de başkalarıyla konuştuk. Asla kendimizden ya da dünyadan utandığımızdan değil, ilginç değildi için, önemli bulduğumuz için. Bütün bunlar sonunda hiçlere katıldı, hiç oldu ve tam da bir daha asla dinlenmemesi için hiçe dönüştü.” 1920'ler, Macaristan. Yaşlarındaki üç oğlan –Bébé, Szeredy ve Medve– akranlarıyla birlikte demirden disiplinle örülmüş askerî eğitimin karanlık yüzüyle karşılaşacakları, Avusturya sınırındaki bir araya gelen bir araya gelirler. Kısa süre içinde de burada ailelerinin yanında öğrendikleri hiçbir istek –nezakete, şefkate, tevazuya– yer olmadığını anlarlar. Şişman ya da miyop olan, kekeleyen ya da memleket özlemiyle ağlayan, kuralları sorgulayan herkesi baştan kaybetmiştir. Böyle bir atmosferde, çocukların masumiyetlerini kaybetmemesi ve hayatta kalmak için parçaların seçimlerin yapılması kaçınılmazdır. 1956 Macar Ayaklanması'ndan üç yıl sonra yayımlanan ve ülkelerde edebî bir sansasyon kabul edilen Sınırdaki Okul, 20. yüzyılda en iyi Macar romanlarından birinin değiştiği yanı sıra bir toplumsal psikolojik okuması. Tanıtım Metni