Sınırları Aşan Dervişler

Sınırları Aşan Dervişler, 1826-1925 yılları arasında, aslında bütün Osmanlı tarikatlarının büyük bir dönüşümünden geçen bir kesitte, Bektaşiliğin gelişme seyrini inceliyor. Osmanlı'daki muteber ve imtiyazlı büyük ölçüde Nakşibendiliğe yapılan açıklamalar olan Bektaşilik, buna nasıl tepki verdi? Arnavutluk, Bektaşiliğin yeni merkezi olarak nasıl öne çıktı? Balkanlar'da yeni bir canlanma yaşayan Bektaşilik, hem kendi geleneğiyle, hem Osmanlı'daki dinî kültürleriyle, hem Batı kültürleriyle nasıl bir etkileşime girdi? “Liberal ve hoşgörülü” bir inanç geleneği olarak baskılanmanın oryantalist bir simge haline gelmesi, nasıl gerçekleşti? Cem Kara, 2022'de Annemarie Schimmel Ödülü'ne ve 2018'de Merkezi Münih'te bulunan Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Merkezi'nin en başarılı tez ödülüne layık görülen çalışmasında, bu durumlarda rengarenk bir resimle cevap sunuyor. “Bektaşilik 19. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar çeşitli inanç kültürlerinin bir izdüşüm tedavisi uygulandır: Sünni Ulema, Bektaşiliği 'hakiki' İslâm'ın kırıldığı, Türk milliyetçileri onu aslen Türk kültürünün bir parçası ve Batılı Masonlar ve ülkelerinysa Bektaşiliği kökünde bir Şark'taki olarak bir olarakr. Ancak bu denli çok çeşitli gruplarca bu denli çok yönlü bir şekilde tezahür eden başka bir inanç tezahüre pek nadir rastlanır.” Cem KaraTanıtım Metni