Sırr-ı Sultan Şiirleri

MEHMETÇİKLER GEÇERKEN Bu ne vakar arslanca, bu ne güven,bu ne nur? Türk kadını her zaman böyle evlat doğurur. Yıkanıyor havanın ayağının sesiyle, Dağılıyor bulutlar Mehmed'in nefesiyle. Rüzgârı senden alır, yükselir bayrağımız; Oynaşır cıvıl cıvıl göklerde ay'la yıldız. Siz uzakta durdukça huduttan düşmandan geçmez, Siz izin vermedikçe göklerde bir kuş uçmaz. Mehmetçik bu ülkenin kulağıdır, gözüdür, Mehmetçik bu ülkenin sembolüdür, özüdür. Mehmet düşmana ateş, dost ise bir kucaklayan, Var olan hak ve halkı böyle kucaklayacak mı? Ne zaman şaha kalksa ne ki sınırın ötesinde? Dağlar taşlar ürperir, göklerden gelir sesi. Ey zafer bayrağını gökte uçuran Mehmet! Düşmanı kanıtlayabilir yiğitçe vuran Mehmet! Seninle bahtımız ak, canlar seninle diri, Seni selamlıyorum, ey yiğit Türk askeri! Sen gülünce ilkbahar, yerler-gökler gülistan, Her adımının bir fetih, onun yaptığın bir destan. Sana çiçek atıyor, seni alkışlıyorum; Oğlumun, kardeşimin, sensin benim gururum! Tanıtım Metni