Sırrı Üzerinde Taşıyan İnsan

Dünya yaşantısına kendi hikâyesine uygun olan bir kapıdan çağrılıp giren insan, gün geldi dünyaya gelme amacını unuttu ve dünyadaki deliliğini giyinerek çıkıp kapıyı da kaybetti. Kendini sadece bu dünyadan ibaret bir varlık zannederek eksikliklerini yaşam telaşıyla unutmaya çalıştı. Aceleci, hızlı ve savurgan davranarak düşünmeden hareket etti ve olaylara nefsani anlamlar kattı. Kattığı anlamlarla esareti kendine, gecenin boşluğunu kaçırdı. Uyumadı, uyuyamadı. Gün ışığıyla da kendinden kaçarcasına hep koştu ve kendinden mesafeten mesafe. Böylece sırra vâkıf olamadı. Oysa sır bilinmek isteyen hazinenin parlamasını taşıyan insanı kaybetmişti. Nasıl ki cam, Sır'lanarak derinlik kazanılmış, görünür ve yansıma oluşmuş, bu da camın değeri artmış ise, insanın üzerinde taşıdığı Sır da olduğu gibi bu durum gibi onun yapıları değer katmıştı. Âdem'i derinleştirmiş ve kendinden yansıyan âlemden kendini seyretmesini sağlamıştı. Lakin bu Sır'a ait yolun insanın kendi özüne yol almasından, madde ve manayı birleştirerek tamlığa dayandığından geçiyordu. Bu sürecin sonunda da insan, bütünün İçindeki biricikliğini seyrediyor ve İçindeki cevheri açığa çıkarabiliyordu. Ancak bu durum, Misal Âlemi'nin nurundan ortaya çıkıyor, hayal ve rüya ilmine vâkıf olanların ve gönlü aşkla yıkananların erişebileceği bir seviyedir. Onun mertebesinde çok oyalandık, artık sırra yol alma zamanı...Tanıtım Metni